Rokoko, 18. yüzyılın başlarında Fransa'da ortaya çıkan ve Avrupa'ya yayılan bir sanat ve mimari tarzıdır. Rokoko, Barok tarzın yerini almış ve daha hafif, zarif ve eğlenceli bir stil olarak tanımlanabilir. Rokoko tarzı, eğrisel çizgiler, pastel renkler ve çiçek motifleriyle karakterizedir. Mimari ve dekorasyonun Rokoko stili Fransa’da 18. yüzyılın başlarında 15. Louis’in hükümdarlığı altında, 14. Louis’in daha resmi ve geometrik stiline karşı bir tepki olarak doğmuştu. Stil rocaille veya rocaille tarzı olarak biliniyordu. Avrupa’ya, özellikle Bavyera, Avusturya, Almanya ve Rusya’nın diğer bölgelerine hızla yayıldı.
Rokoko tarzı, ilk olarak iç mekân tasarımında ortaya çıkmış ve daha sonra mimariye, mobilyaya ve diğer dekoratif sanatlara yayılmıştır. Rokoko tarzı, özellikle Fransa'da ve Almanya'da popüler olmuştur.
Rokoko tarzının en önemli özelliklerinden biri, eğrisel çizgilerin kullanımıdır. Rokoko tarzı mobilyalar ve diğer dekoratif objeler, genellikle kıvrımlı ve dalgalı çizgilerle süslenmiştir. Bu, Rokoko tarzına özgü bir hafiflik ve zarafet verir.
Rokoko tarzının bir diğer önemli özelliği ise, pastel renklerin kullanımıdır. Rokoko tarzı mobilyalar ve diğer dekoratif objeler, genellikle pembe, mavi, yeşil ve sarı gibi pastel renklerle boyanmıştır. Bu, Rokoko tarzına özgü bir yumuşaklık ve dinginlik verir.
Rokoko tarzının bir diğer önemli özelliği ise, çiçek motiflerinin kullanımıdır. Rokoko tarzı mobilyalar ve diğer dekoratif objeler, genellikle çiçeklerle süslenmiştir. Bu, Rokoko tarzına özgü bir canlılık ve neşe verir.
Rokoko tarzı, 18. yüzyılın ortalarına doğru yerini Neoklasik tarzına bırakmıştır.
Bugün hala dünyanın dört bir yanındaki dört bir yanındaki müzelerde görebileceğiniz rokoko dönemine ait birçok dikkat çekici tablo var.
CYTHERA İÇİN GEMİYE BİNİŞ, JEAN-ANTOİNE WATTEAU (1717):
Bu resim, fete galante’nin veya bir parti sahnesinin erken bir örneğidir ve Fransız aristokrasisinin, aşk tanrıları havada uçarken flört edip eğlendiğini tasvir eder. Bugğn Paris’teki Louvre’da bulunabilir. Bu resmin Cythera’ya Hac adlı ikinci bir versiyonu, Berlin’deki Charlottenburh Sarayı’nda bulunabilir.
VENÜS’ÜN ZAFERİ, FRANÇOİS BOUNCHER (1740):
Bu resim, güzellik tanrıçası Venüs’ün sudan çıktığını ve aşk tanrıları ve diğer mitolojik figürlerle çevrili olduğunu gösteriyor. Bugün resim İsveç’teki Ulusal Güzel Sanatlar Müzesi’nda bulunabilir.
AŞKIN GELİŞİMİ, JEAN-HONORE FRAGONARD (1771-1773):
Bu tuval üzerine yağlı boya tablolar, evlilik teklifinden evliliklerine kadar romantik bir ilişkinin ilerlemesini tasvir ediyor. Bir panelde sevgilisiyle buluşmak için bahçe duvarının üzerinden tırmanan bir adam görüyoruz. Paneller New York City’deki The Frick Collection’da birlikte görülebilir.
İMPARATOR FREDERİCK VE BURGONYALI BEATRİCE’İN EVLİLİĞİ, GİOVANNİ BATTİSTA TİEPOLO (1751):
Bu resim, kraliyet ailesiyle birlikte diz çökmüş bir çifte başkanlık eden bir piskoposu gösteren perdeler arasında çevçevelenmiş süslü bir salonu tasvir ediyor. Resim, Almanya’nın Würzburg kentindeki Residenz’in İmparatorluk Salonunda bulunabilir.
MAVİ ÇOCUK, THOMAS GAİNSBOROUGH (1770)
Bu resim, parlak mavi üniformalı genç bir çocuğu tasvir ediyor. Bir kostüm çalışması ve portre olarak kabul ediliyor. San Marino, California’daki Huntington Kütüphanesi’nde görülebilir.
SALINCAK, JEAN-HONORE FRAGONARD (1767):
Bu resim, genç bir adamın, salıncakta sallanan genç bir kadına bakmak için yere uzanan adamı tasvir ediyor. Bu resim Londra’daki Wallace Koleksiyonunda görülebilir.
